In deze rubriek gaan jong en oud 'coronaproof' met elkaar in gesprek. Wat beleven jongeren en ouderen in deze tijd? Wat houdt hen bezig? Wat beangstigt hen? En wat geeft hen zin? Een eerlijke briefwisseling tussen Janneke (26) en Janneke (73) over het hoofd én hart.
NB: de briefwisseling wordt geplaatst in chronologische volgorde.
Dag mevrouw,
Wel een beetje raar om zo een mail te schrijven naar iemand die ik helemaal niet ken, maar wat leuk dat we zo aan elkaar voorgesteld worden! Ik zag dat we dezelfde voornaam hebben, misschien hebben we nog wel meer gemeen. Ik ben in ieder geval heel benieuwd naar u, bijvoorbeeld waar u vandaan komt en wat u leuk vindt om te doen?
Natuurlijk vraag ik me ook af hoe u deze tijd ervaart.
In mijn directe omgeving zie ik dat mensen steeds meer moeite krijgen om zich aan de regels te houden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook steeds vaker denk 'oh dit is geen 1.5 meter meer, stapje achteruit Janneke!' Vindt u het ook steeds lastiger worden of bent u comfortabel met deze nieuwe manier van leven? Gaat u inmiddels wat vaker naar buiten of blijft u nog vooral binnen? Het voelt voor mij soms alsof het ergste achter de rug is, maar tegelijk ben ik ook wel bang voor wat er nog gaat komen. Hoe ziet u dat? Ik merk dat ik, elke keer als er cijfers over het aantal besmettingen online komen, een beetje onrustig word. In het begin volgde ik constant het nieuws (ook omdat ik nog in het buitenland zat toen de golf in Nederland begon), maar inmiddels heb ik door dat dat me niet vrolijker maakt. Volgt u het nieuws op de voet of laat u het inmiddels allemaal wat meer gaan?
Ik zag dat we dezelfde voornaam hebben, misschien hebben we nog wel meer gemeen.
Misschien wel leuk om naast de coronavragen ook iets over mezelf te vertellen, zodat u iets meer weet met wie u gaat schrijven. Ik vind dat schrijven overigens wel heel leuk! Vroeger had ik een penvriendin, maar tegenwoordig schrijf ik nog maar weinig. Maar even terug naar het voorstellen van mezelf (u merkt al, ik ga nogal eens van de hak op de tak). Ik heet dus ook Janneke en ben 26 jaar oud. In mijn vrije tijd houd ik van koken en bakken en sport ik graag. Helaas is dat sporten nu al even wat minder, maar sinds kort mag ik weer één keer in de week mijn gedachten verzetten op het hockeyveld! Lukt dat bij u nog een beetje, uw gedachten verzetten?
U merkt het al, ik ben razend benieuwd naar u en naar hoe het met u gaat. Leuk om zo de coronaspondentie te starten, ik kijk uit naar uw reactie!
Met vriendelijke groet, Janneke (26)
Hallo Janneke,
Ik stel voor dat we het u achterwege laten, helemaal omdat we dezelfde voornaam hebben.
Ik ben 73 jaar en werk al vanaf mijn 56ste niet meer. Toen woonde ik nog samen, maar een
jaar later ben ik bij mijn partner weggegaan en heb ik mijn intrek genomen in een flat in Kralingen-Crooswijk. Nu woon ik in een 55+complex en voorheen in het centrum van Rotterdam. Ik heb vanaf mijn 16e gewerkt en dat in veel verschillende banen. Oorspronkelijk kom ik uit Meppel, vanuit daar ben ik naar Amsterdam gegaan en sinds de jaren ‘80 woon ik in Rotterdam.
Hobby’s en belangstellingen heb ik veel, o.a. lezen, musea bezoeken, muziek en reizen. Ik kan me heel goed vinden in het thuisblijven, maar het voelt wel als een gebrek aan vrijheid. Ik heb vanaf het begin mijn boodschappen gedaan, wel opgelet en meestal een beetje vroeg op de dag. Dat gaat prima. Ik heb twee vriendinnen met een tuin en daar ga ik regelmatig even langs om (op gepaste afstand) even bij te praten bij de een. Met de ander heb ik een vaste eetafspraak, eens per 14 dagen, waarbij wij om de beurt koken. Als ik nu aan de beurt ben, zorg ik dat ik de maaltijd thuis klaar kan maken en dat we bij haar in de tuin kunnen eten. Dat gaat prima, er zijn vele soorten salade.
Ik kan me heel goed vinden in het thuisblijven, maar het voelt wel als een gebrek aan vrijheid.
Normaliter organiseerde ik met drie andere vrouwen een keer per week Vrouwtje Theelepel, maar dat vrijwilligerswerk in de Hoppesteyn is nu helemaal gestopt. Wij houden wel contact met onze vaste bezoekers, maar het zal nog wel even duren dat we dat weer op kunnen pakken. Verder onderhoud ik mijn contacten via mail, app of telefoon en dat gaat prima. Het scheelt natuurlijk dat ik vanaf mijn 19e gewend ben om voor mezelf te zorgen. Nou dat was het voorlopig wel, hou je taai en tot horens/schrijvens. Groetjes, Janneke (73)
Hallo Janneke,
Dank voor je mail, wat leuk om wat meer over je te lezen! Klinkt als een lekker druk leven met genoeg contacten, gelukkig. Wat leuk om regelmatig met een vriendin af te spreken en dan ook samen (op afstand) te eten. Ik kan me wel voorstellen dat hoe het nu is, het soms als een beperking van vrijheid voelt. Dat heb ik soms ook wel. Voor ik verder ga even mijn excuses voor mijn late reactie, ik ben onlangs begonnen met een nieuwe baan en dat kost nogal veel tijd en energie. Ik werk toevallig bij Aafje, het vrijwilligerswerk dat je doet binnen Hoppesteyn is ook bij Aafje, denk ik? Ik ben wel benieuwd wat Vrouwtje Theelepel precies inhoudt?
Kralingen-Crooswijk is een leuke wijk om te wonen; ik heb daar tijdens mijn studie ook langere tijd gewoond. Vond je het ook zo'n fijne wijk? Het lijkt me wel een aardige overgang van Amsterdam naar Rotterdam, veel mensen hebben een duidelijke voorkeur voor één van de twee lijkt het altijd.
Wat de hobby reizen betreft: we kunnen voorlopig niet echt reizen, maar dromen kan daardoor juist des te meer: wat was/is je favoriete bestemming/reis? Ik ben benieuwd!
Fijne avond, Janneke (26)
Hoi Janneke,
Het vrijwilligerswerk voor Vrouwtje Theelepel houdt in dat wij een keer per week
op dinsdagmiddag in de huiskamer (op de negende etage in Hoppesteyn) bijeenkomen.
En ja, dat is voor Aafje. Wij organiseren dat met z’n vieren: zo kan het altijd doorgaan, ook wanneer iemand ziek is of op vakantie. De meeste bezoekers zijn dames, maar we hebben ook een man in ons midden. Het is bedoeld voor mensen uit de omgeving, maar er komen ook mensen uit de aanleunwoningen en de appartementen op de gang.
Iedereen is gewoon welkom bij ons.
Wij regelen alles zelf, ook de koffie, thee en andere drankjes. Voor het drinken moet men betalen, al het andere dat op de tafel staat is gratis. Wij zijn er om vragen te beantwoorden en dat kan van alles zijn. Over huishoudelijke hulp, wonen, ziektekosten, persoonlijke problemen. Als het nodig is gaat een van ons even apart zitten met degene die iets kwijt wil. Wij hebben goede contacten met bijvoorbeeld de politie. Ook de wijkagent komt op gezette tijden langs om te vragen hoe het gaat en dan kunnen onze bezoekers ze ook vragen stellen. Als er dingen zijn waar wij geen antwoord op weten, gaan we er naar op zoek. Af en toe organiseren we iets bijzonders, d.w.z. een middagje vilten, bloemschikken, mozaïeken. Of een maaltijd, bijvoorbeeld met Pasen of kerst. Dat gebeurt dan in de middag. Soms doen we na de bijeenkomst een gezamenlijke maaltijd. Die moet wel van buiten komen, want wij kunnen niet koken in de kamer. Meestal is dat dan van de afhaalchinees. Onze bezoekers vinden dat prettig.
Als het nodig is gaat een van ons even apart zitten met degene die iets kwijt wil.
Bijna iedereen die komt, is alleenstaand en ouder; van boven de 50 tot ver boven de 90. Je begrijpt dat we gezien de leeftijd ook regelmatig te maken hebben met sterfgevallen. Of dat mensen geestelijk de draad kwijtraken en niet meer zelfstandig kunnen wonen. Wij weten van onze vaste bezoekers het adres en wie de huisarts is. Ook hebben wij een naam, telefoonnummer of mailadres van iemand in de familie- of vrienden/kennissenkring. Als het nodig is, nemen we daar contact mee op. Vaste bezoekers hebben een lijst met de namen en telefoonnummers van de anderen. Die hebben er ook mee ingestemd dat die lijst verspreid wordt en dat men met elkaar contact op kan nemen als dat nodig mocht zijn.
Het kan zijn dat dit niet strookt met de privacy, maar iedereen is het er mee eens dat we dat aan onze laars lappen.
Zaterdag ben ik voor de derde keer sinds Corona naar de centrummarkt geweest. Iedere keer is het drukker. Maar ik ga toch, want ik mis het enorm. Ik neem dan wel grote bochten om mensen heen. Iedere dag zie ik wel iemand in levende lijve, maar de meeste contacten zijn toch nog via app, mail of telefoon. Ben nog steeds voorzichtig en afwachtend. Het groepje van Vrouwtje Theelepel is ook vrijwilliger als in Hoppesteyn het Alzheimer café is. Wij schenken dan koffie of thee en ontvangen bezoekers en helpen met het opruimen. Dat is normaal gesproken eens per twee maanden, maar nu dus even niet. Wat doe jij bij Aafje? Groetjes, Janneke (73)
Hoi Janneke,
Dat klinkt als heel mooi vrijwilligerswerk! Fijn om zo een sociaal netwerk op te bouwen, denk ik? Ik was toevallig gisteren nog in Hoppesteyn, wat een mooie locatie is dat! Het lijkt me wel apart om dan nu deze dames (en enkele heren) al zo lang niet gezien te hebben, of is het vrijwilligerswerk inmiddels weer begonnen?
Wat je vertelt over de centrummarkt herken ik wel. Ik doe iedere week boodschappen voor mijn oma en merk ook dat het steeds drukker wordt. Ik vind het nu ook lastiger worden, omdat veel regels worden losgelaten en je nu echt zelf moet zoeken naar wat wel en niet kan. In mijn omgeving zijn de meeste mensen ook nog voorzichtig, al merk ik ook dat mensen van mijn leeftijd de 1,5 meter nu laten varen. Ik vind dat zelf niet fijn, maar vind het soms ook wel lastig om aan te geven. De centrummarkt zag ik altijd als een feestje op zaterdag, ik ging het liefst elke week. Ik ben benieuwd hoe de markt nu is! Ik ben sinds oktober niet meer geweest omdat ik toen ben verhuisd naar mijn ouders om daarna te gaan reizen. Nu woon ik weer bij mijn ouders en rijd ik op en neer naar Rotterdam om te werken, ook dan merk ik dat er steeds meer files komen.
In mijn omgeving zijn de meeste mens en ook nog voorzichtig, al merk ik ook dat mensen van mijn leeftijd de 1,5 meter nu laten varen.
Bij Aafje ben ik projectleider. Ik was zelf eerst nog een beetje aan het zoeken naar wat dat nou precies inhoudt, maar inmiddels ben ik erachter. Ik heb een aantal projecten gekregen binnen Aafje (bijvoorbeeld dingen die ze willen aanpassen of verbeteren), ik houd dan de planning in de gaten en verbind mensen met elkaar als dat nodig is. Ik ben nog aan het wennen, maar vind het wel een heel leuk bedrijf! Ik vind het ook fijn dat ik regelmatig even langs kan op de locaties om zo ook contact te blijven houden met de bewoners zelf. Als alles weer ''normaal'' is en het vrijwilligerswerk weer begonnen is, lijkt het me leuk om op Hoppesteyn een keer te komen kijken bij Vrouwtje Theelepel! Laten we hopen dat het snel weer wat normaler zal worden, zodat we ook niet meer met een boog om elkaar heen hoeven te lopen.
Met vriendelijke groet, Janneke (26)
Hoi Janneke,
Is het werkelijk zo lang geleden dat ik jou geantwoord heb? Dat had wel wat sneller gekund, maar er is dus geen sprake van verveling. Ik heb intussen veel contact gehad met iemand in mijn omgeving die het echt moeilijk had met de voorschriften en die zich eenzaam begon te voelen.
Ik heb eergisteren voor het eerst (met mondkapje) in het openbaar vervoer gereisd en ik ben toen naar de bioscoop geweest. Ik zag daar de film Les plus belles années d’une vie, een vervolg op Un homme et une femme van vijftig jaar geleden. Nu ga ik die ook nog een keer zien! Als je 73 bent, heb je het vijftig jaar geleden allemaal meegemaakt. Toen was de film heel bijzonder en het vervolg is dat nu ook. Er zit veel humor in en het is leerzaam voor jong en oud.
Vanmiddag ga ik naar La Vérité met Catharine Deneuve en Juliette Binoche. Als het goed is doe ik volgende week een dagje Den Haag of Scheveningen met mijn vriendin uit Amsterdam. We hebben echt het gevoel dat we weer een beetje gaan leven. Heb ook al een paar keer op het terras gezeten. Sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat ik iets heb laten horen. Ik hoop dat het goed met je gaat.
Groetjes, Janneke (73)
Hoi Janneke,
Wat fijn om te horen dat je je niet verveelt! Met het weer nu is dat ook wel lastig, ik geniet er zo van dat de zon eindelijk schijnt! De films klinken interessant. Ik moet zeggen dat ik er hiervoor nog niet van had gehoord, maar ik ga het eens opzoeken. Ik ben zelf niet zo goed in films kijken. Ik ben altijd te snel afgeleid, maar in een bioscoop kan ik het wel: heerlijk.
Zodra ik weer in Rotterdam woon wil ik een cineville pas aanschaffen, dan kun je onbeperkt naar de bioscoop. Hoe was La Vérité? Met mij gaat alles goed, ik ben nog druk aan het werk en in de vrije uren vermaak ik me nog prima. Ik ben bezig met het naaien van mijn eerste jurk, ben kamerplanten aan het stekken en doe soms inkopen voor mijn nieuwe huis. Ik krijg begin september de sleutel van mijn nieuwe huis in Rotterdam, dus ik kan nu uitgebreid spullen kopen. Ik vind het dan ook wel fijn dat het in de woonwinkels een stuk makkelijker is om de 1,5 meter afstand te houden. Dat vind ik toch fijner dan in de supermarkt.
Inmiddels heb ik ook weer op een terrasje gezeten, het lijkt inderdaad alsof we allemaal weer gaan leven.
Het voelt bijna alsof het nu lente is na een hele lange koude donkere winter. De berichten zijn alleen niet heel positief en ik ben bang dat deze lente niet heel lang gaat duren... Ik hoop ontzettend dat het meevalt, maar ben er wel veel mee bezig nu het aantal besmettingen weer hard stijgt en mensen de regels niet echt meer volgen. Het 'scheelt' ook dat mijn vader huisarts is en mijn moeder in een risicogroep valt; thuis wordt er veel over gepraat. Hoe zie jij de komende weken wat dat betreft? Vooral genieten van de vrijheid nu? Of heb je ook dat stemmetje in je achterhoofd als je veel mensen samen ziet?
Met vriendelijke groet, Janneke (26)