top of page
  • Redactie

Coronaspondentie tussen Judith (28) en Juan (70)

Bijgewerkt op: 29 jul. 2020

In deze rubriek gaan jong en oud 'coronaproof' met elkaar in gesprek. Wat beleven jongeren en ouderen in deze tijd? Wat houdt hen bezig? Wat beangstigt hen? En wat geeft hen zin? Een eerlijke briefwisseling tussen Judith (28) en Juan (70) over het hoofd én hart.

NB de briefwisseling wordt geplaatst in chronologische volgorde

 

Beste Juan,

Wat bijzonder om u middels deze briefwisseling, oftewel “Coronaspondentie” te ontmoeten. Ik hoop dat het goed met u gaat, en dat deze brief u in goede gezondheid treft.


"Ik denk veel na over hoe ik de fijne dingen van deze periode vast kan houden"

Ik heb vandaag een dag vrij genomen en omdat het gister een feestdag was, heb ik zomaar vier dagen weekend. Heerlijk! Ik ben de dag goed begonnen met een fijne yoga sessie en het lezen van een boek. Vanmiddag ga ik wandelen, wellicht een muurtje in mijn huis verven en in de avond komen er vrienden op bezoek om bij ons te eten. Zo spendeer ik deze bijzondere dagen in Corona tijdperk het liefst; een goede balans van inspanning en ontspanning, veel naar buiten. Ik heb het idee dat ik zo mentaal en fysiek fit blijf. Ik denk momenteel veel na over de tijd na corona; nu de maatregelen versoepelt worden en ik om mij heen merk dat het “gewone” leven weer langzaam opstart. Hoe houd ik de fijne dingen die deze periode mij hebben gebracht vast (meer bewust de stilte opzoeken, meer reflecteren, avonden achtereen niets doen, veel wandelen), terwijl ik ook wil genieten van alles wat weer kan (werken op kantoor, de drukte in, veel ondernemen)?

Ik ben benieuwd hoe u deze tijd ervaart; ik hoor het graag!

Hartelijke groet vanuit Utrecht,

Judith

 

Hallo Judith,

Het is leuk om op deze manier met elkaar in contact te treden.

Ik reageer nu pas op je mail omdat ik het begin deze week nogal druk gehad met het voorbereiden van vergaderen en overleggen met organisaties waaraan ik verbonden ben.

Een heel gedoe elke keer met skypen en whatsapp beeldbellen, omdat ik het zelf als initiatiefnemer moest regelen. Gisteravond gelukkig een gewone ‘live’ vergadering bij een organisatie waar ik toezichthouder ben. Lekker 20 minuten fietsen richting centrum van Breda. Heel veilig, aparte tafels en op 1,5 meter afstand van elkaar. Vanmiddag had ik een vergadering waar ik meteen daarna de dingen en activiteiten die ik moest doen in gang heb afgewerkt of in gang gezet. Dus heel saai allemaal. Vanavond heb ik wat gelegenheid om te chillen.

Mijn vrouw is een paar dagen weg om haar tante van 95 jaar in Utrecht, die een paar maanden in een revalidatiecentrum heeft gelegen, wat te helpen om weer de draad op te pakken. Dat valt niet mee, omdat haar appartement aanpassingen nodig had voor iemand die minder mobiel is. Dus veel praten en bellen met vrijwilligerscentrale, assistente huisarts, ergotherapeute, revalidatiecentrum en thuiszorg. Daarbij speelt mee dat de zus van de tante, die 88 jaar is en dementerend, niet meer bij haar mag blijven wonen. De twee zussen woonden al jaren samen, maar na een ongeluk van de oudste tante en haar opname in het revalidatiecentrum, kon de jongste tante niet alleen meer wonen en is ze bij haar dochter in huis opgenomen.

Die dochter kon niet voor haar moeder zorgen, omdat ze 24-uurs toezicht nodig heeft en vandaar dat haar moeder van 88 jaar nu een paar dagen geleden is opgenomen in een zorginstelling. Dat zorgt voor veel verdriet bij de oudste tante, die nu alleen moet wonen.

Omdat ze nu alleen woont, heeft dat ook allerlei gevolgen. Er moet een huursubsidie worden aangevraagd, ze heeft nu recht op hogere AOW, er moet een digid worden aangevraagd. En er moet rekening worden gehouden dat ze geen emailadres heeft en niet op internet kan. Ik probeer voor mijn vrouw alvast wat zaken uit te zoeken.


"Ik vind het van belang om na te denken over zingeving"

Dit soort zaken zijn lastig. Ik denk dat het over 10 tot 20 jaar nog moeilijker wordt met een grotere stroom kwetsbare ouderen en minder mantelzorg en vrijwilligerswerk. De vraag is of ICT en innovatieve vormen van robotica en domotica voldoende ondersteunend kunnen zijn voor mensen om langer zelfstandig en fijn te kunnen wonen en eigen regie te houden. Ik vind het van belang om na te denken over zingeving, over nieuwe vormen van met elkaar omgaan met elkaar, over toekomstige samenleven van jong en oud, over maatschappelijke waarde en economische nut, over verschillen maar ook overeenkomsten tussen culturen. Hebben wij een meerwaarde daarvan wel in beeld?

Deze bijzondere en soms ook droevige periode van corona gebruik ik daarom ook om over bovenstaande zaken wat na te denken.

Een fijne avond.

Hartelijke groet,

Juan

 

Dag Juan,

Dank voor uw leuke mail! Ik reageer ook wat laat als reactie; ben de afgelopen week erg druk geweest en wil erg graag echt even goed voor gaan zitten.

Ik herken het gedoe rondom beeldbellen, er lijkt altijd wel iets mis te gaan. Het ligt bij mij vaak aan de WIFI verbinding; ik woon in een appartement, dus nu al mijn buren sinds corona ook thuis zijn merk je dat de WIFI geregeld even hapert. Wij gebruiken veel Hangout van Google, een hele fijne tool maar met het nadeel dat iedere deelnemer een Google account moet hebben. Heerlijk lijkt me het om weer een live vergadering te hebben; ik zie sinds vorige week weer wat collega’s live. Gister heb ik met een collega een wandeling gemaakt (een rondje Utrechtse gracht); fijn om zo het nuttige en het aangename te combineren. Ik ben benieuwd van welke organisatie u toezichthouder bent.

"Ik maak me ook zorgen over de toekomst"

Wat een ontzettend nare situatie voor de tante van uw vrouw en haar zus. Hopelijk zijn inmiddels alle praktische zaken geregeld. Mocht ik vanuit Utrecht wat kunnen doen, of “gewoon” een bezoekje kunnen brengen dan doe ik het graag! Ik maak me wat dat betreft ook zorgen over de toekomst. Tegelijkertijd biedt het ook weer heel veel kansen om creatiever te gaan kijken naar dergelijke uitdagingen. Hoe gaat mijn generatie zorgen voor de oudere generaties boven ons, terwijl we dat combineren met alles daaromheen? Ik geloof wel in de trend van kleinschalig wonen; een mix tussen jong en oud. Ik denk dat we hierbij veel kunnen leren van andere culturen. Toen ik in Indonesië was, was het voor veel van mijn klasgenoten heel normaal om met meerdere generaties onder een dak te wonen.

Mooi om te lezen dat u zich veel bezig houdt met o.a. zingeving. Ik merk dat naarmate ik ouder word, mij dat ook steeds meer bezig houdt. Ik kom er achter dat ik, hoewel ik mijn werk ontzettend leuk vind, zingeving, of een wat hogere why mis. Het houdt me bezig te bedenken hoe ik meer zingeving in mijn werk kan krijgen.

Hoe kijkt u naar de protesten in Amerika (en inmiddels ook in Nederland)? Ik vind het ongelofelijk droevig. Ik probeer sinds de moord op George Floyd meer te leren over (institutioneel) racisme. Ik luister nu een hele interessante podcast daarover en lees veel artikelen.

Houdt u van lezen? Ik heb zojuist het boek “De Waterdanser” van Ta-Nehisi Coates gelezen. Ik vond het een prachtig, confronterend verhaal. Nu ga ik “Heerlijke nieuwe wereld” van Aldous Huxley lezen; een heel ander genre. Ik hoor goede recensies, dus ben benieuwd!

Hartelijke groet,

Judith

 

Hallo Judith,

Zondagavond 14 juni, de geboortedag van mijn vader. De tijd gaat snel.

Goed om weer van je te horen uit Utrecht. Ik bedenk me nu dat ik na mijn afstuderen in Amsterdam eind jaren zeventig, bijna drie jaar in Utrecht heb gewoond. Dat was aan de Hopakker, vlak bij een molen. Helaas ken ik Utrecht lang niet zo goed als Amsterdam. Daar ken ik na jaren nog redelijk goed de weg. Ik kom af en toe in Utrecht bij een paar organisaties waar ik in het bestuur zit. Een mooie stad en een paar prachtige kerken.

Ik ben in Breda toezichthouder bij stichting www.wijbegintbijjou.nl, een mooie welzijnsorganisatie. De organisatie heeft sinds kort een digitaal platform met diverse groepen waar informatie over activiteiten wordt gedeeld en afgestemd. Dit doe ik met behulp van de apps Workplace en Workplace Chat op mijn iphone en ipad. Zo blijf ik redelijk goed op de hoogte van actualiteiten. Ik ben afgelopen donderdag het digitale kennisfestival ‘Slimme en Gezonde Stad’ bezocht. Het is haast niet te geloven dat dit digitaal kan. Normaal gesproken heb je een grote zaal en een centraal podium. Na de inleidingen kun je daarna nog maximaal twee of drie deelsessies bezoeken. Dit zelfde had ik dus donderdagmiddag maar dan digitaal.

Ik kon zo via Zoom binnenwippen bij vijf of zes deelsessies, ondertussen een kopje thee maken voor mezelf. Echt geweldig!

Vrijdag heb ik wat dingen nagelezen van een online research community West-Brabant Regiobeeld Zorg. Zorgkantoor en zorgverzekeraar CZ, de 16 West-Brabantse gemeenten en Zorgbelang Brabant Zeeland werken samen aan meer inzicht in de huidige en toekomstige regionale ontwikkelingen op het gebied van gezondheid, zorg en welzijn. Het doel is gezamenlijk de zorg en ondersteuning voor de toekomst te verbeteren. Klinkt allemaal gewichtig, maar ik heb in het verleden heel wat van dit soort stroperige processen meegemaakt. Ik vind dat de focus moet komen te liggen op een paar speerpunten en ik zou nu al drie grootste kunnen noemen, maar ik wacht even het proces af dat nog duurt tot eind volgende week. Sorry Judith, het zijn redelijke saaie dingen waar ik me mee bezig hou.


Met de tante van mijn vrouw gaat het redelijk goed. Mijn vrouw heeft nu al een aantal regelzaken goed kunnen afronden. Zij heeft veel waardering voor je aanbod en kijkt nog in overleg met haar tante of dat misschien in een latere fase valt in te passen. Ik was van de week ook in een melancholische bui na het kijken van een vraaggesprek met schrijver Ronald Giphart in een praatprogramma op televisie. Hij vertelde over een net uitgekomen boek naar aanleiding van het overlijden van zijn moeder Wijnie Jabaaij, vijfentwintig jaar geleden. Ze was pas 55 jaar oud. Ik heb Wijnie Jabaaij, vroeger Tweede Kamerlid van de PvdA, begin tachtiger jaren redelijk goed gekend vanwege mijn werk toen. Wijnie was in 1981 op ons huwelijk aanwezig met haar dochter en gaf een mooie speech. Wij kregen een mooi cadeau, een mooie tekening die nog steeds bij ons in de huiskamer hangt.

Ik heb nog wat oude foto’s van haar bekeken en heb het boek besteld.

Ik volg al een tijdje de ontwikkelingen in aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Institutioneel racisme en discriminatie ban je niet zo maar weg. Je vraagt hoe ik hier in sta. Ik denk dat belangrijk is dat het Kabinet en parlement hiertegen krachtig stelling blijven nemen en zich ook uitspreken. Tegelijkertijd vind ik educatie heel belangrijk. In de opiniepagina van de NRC van 19 maart 2020  scheef ik naar aanleiding van het bezoek van het Koningshuis aan Indonesië dit voorjaar het volgende: 'Ondertussen kan in Nederland worden begonnen met de ontwikkeling van een meer evenwichtige geschiedschrijving over de koloniale periode in het voormalig Nederlands-indië. Een geschiedschrijving waarin niet alleen het Nederlands perspectief wordt behandeld maar nadrukkelijk ook het Molukse, het Indische en het perspectief van andere volkeren en gemeenschappen zoals de Papoea’s. Wij vragen: maak het beeld compleet, vertel het hele verhaal, deel de meerstemmige geschiedenis.'

Ik lees helaas nog niet zoveel als ik zou willen. Ik hou van historische boeken en biografieën. Het boek waar ik nu bezig ben is van Roel Bekker, een vroegere topambtenaar bij enkele ministeries. Er is recent een boek van hem verschenen ‘Dat had niet zo gemoeten. Fouten en falen van de overheid onder een vergrootglas’. In het boek beschrijft hij een aantal mislukkingen en verkent hij de oorzaken van wat er fout is gegaan bij een aantal projecten. Bijvoorbeeld de AWBZ en daar binnen het persoonsgebonden budget (PGB), HSL-zuid en Aardgas Groningen. Dat vind ik interessant.

Ik wens je een goede werkweek toe.

Take care!


Juan

 

Dag Juan,

Wat leuk dat u in Utrecht heeft gewoond; de Hopakker is relatief dicht bij mijn huis! Ik was afgelopen week weer in Amsterdam en liep door de regen van Amsterdam Centraal naar Oud-West. Prachtig; de stad was “leeg”, pas dan zie je echt de schoonheid! 

Ik las dit op de website van Wijbegintbijjou: "Niet alleen omdat WIJ intern geen bedrijf is en ook nooit is geweest, ook al rekenen en verantwoorden we nog steeds als de besten, maar ook omdat WIJ niets alleen doet en altijd op zoek is naar de sterkste combinaties. Naar werkvormen waarin het geheel meer is dan de som der delen. Klassieke bedrijfskunde past daar niet bij. Wat er wel bij past is leren en zoeken, trekken, in elke situatie op zoek naar de best passende oplossing voor die situatie, niet volgens WIJ maar volgens iedereen die ermee te maken heeft.” 

Fantastisch! Ik vind het ongelofelijk fascinerend om te lezen hoe zij nadenken over organiseren en daarbij volledig uitgaan van waarden als delen, samen en transparantie. Ik heb als afstudeeronderzoek voor de master Zorgmanagement gekeken naar participatie in de wijk. Ik kreeg de kans om bij een Utrechtse welzijnsorganisatie (vergeleken met Wijbegintbij jou nogal traditioneel georganiseerd) te onderzoeken of en hoe mensen in de wijk meer wilden participeren. Wat ik me nu realiseer is dat participatie een lastig begrip is als je het binnen een bestaand construct wilt voegen. Ik geloof er in dat juist organisaties als Wijbegintbijjou zorgen voor de daadwerkelijke verandering. Ik ben heel benieuwd hoe zij de vrijwilligers aan zich binden. En hoe het voor de professionals is om voor zo’n organisatie te werken. Ik kan me voorstellen dat juist zo’n vrije manier van organiseren er toe leidt dat de professionals onbegrensd denken en werken. Mooi, maar tegelijkertijd ook een risico voor hun eigen welzijn wellicht?


Wat ik me nu realiseer is dat participatie een lastig begrip is als je het binnen een bestaand construct wilt voegen.

Ik ben benieuwd naar de andere knelpunten die jij voorziet in het regionale samenwerkingsverband. Ik kan me voorstellen dat het te maken heeft met leegloop van de regio (en dus weinig mantelzorgers)?

Wat betreft de meerstemmige geschiedenis; helemaal eens. Ik hoorde een mooi interview op de radio tijdens Keti Koti met precies dit als thema. Twee jonge theatermakers vroegen aandacht voor meer perspectieven. Interessant vind ik dat; hoe kan het toch dat het zo moeilijk is je continu te realiseren dat er meerdere werkelijkheden zijn? Iets wat ook een groot deel van mijn werk bevat: zorgen dat collega’s naar elkaar luisteren, elkaars perspectief (h)erkennen.

Ik ben twee weken geleden in retraite gegaan; ik heb een huisje geboekt via Airbnb en heb aar een weekje offline doorgebracht. Heerlijk! Ik had vlak daarvoor de knoop doorgehakt; ik ga weg bij mijn huidige werkgever. Het was goed om daar even op te bezinnen. Nu ben ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik ben voornemens als zzp-er te beginnen vanuit die hoedanigheid wat leuke klussen op te pakken de komende periode. Ondertussen wil ik dan tijd vrij houden om (wellicht samen met iemand) een eigen onderneming te realiseren! Leuke vooruitzichten waar ik veel energie van krijg.

Hartelijke groet en fijne week,

Judith

237 weergaven2 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page