In deze rubriek gaan jong en oud 'coronaproof' met elkaar in gesprek. Wat beleven jongeren en ouderen in deze tijd? Wat houdt hen bezig? Wat beangstigt hen? En wat geeft hen zin? Een eerlijke briefwisseling tussen Judith (22) en Leny (77) over het hoofd én hart.
Beste Leny,
Bijzonder om op deze manier 'gekoppeld' te worden aan elkaar! Het voelt misschien wat onwennig om zomaar een brief terug te schrijven naar iemand die u nog niet kent. Daarom stel ik mijzelf graag aan u voor:
Mijn naam is Judith en ik ben 22 jaar. Als student heb ik een aantal jaar in Rotterdam en afgelopen jaar in Maastricht gewoond, maar nu woon ik weer even bij mijn ouders. Ik kom uit een gezin van vijf kinderen, waarvan ik de tweede ben. Eerst drie meisjes (inmiddels jonge vrouwen) en daarna twee jongens. Extra gezellig dus om weer even thuis te wonen, maar af en toe heeft het ook wel iets geks, zo nu in deze crisisperiode. Op zonnige dagen zoals vandaag, mis ik het om met vriendinnen pootje te baden aan de Maas. Of ik mis het om 's avonds met vriendinnen te koken. Ik ben benieuwd naar wie u bent en hoe u deze tijd ervaart. Zijn er dingen die u erg mist?
Kan ik na de zomer aan baan vinden?
In mijn dagelijks leven zijn het geen grote dingen die ik mis. Aan het begin vond ik het juist wel even fijn, zo zonder die sociale verplichtingen. En nu, nu we weten dat het geen virus voor 'even' is, zijn het vooral zorgen die soms opspelen. Kan ik straks na de zomer een baan vinden? Of kan ik beter nog een jaar proberen door te studeren? En zullen mijn ouders niet ziek worden? Of misschien is er toch iets wat ik deze zomer zal missen: mijn oudere zus zou gaan trouwen in augustus. Daar keken we zo naar uit! Nu ik weer bij mijn ouders woon, kruipen we vaak samen bij elkaar in bed en fantaseren we over haar grote dag. Mijn vriend en ik namen onze taak als ceremoniemeesters erg serieus, maar waarschijnlijk zullen ze de trouwerij verplaatsen naar volgend jaar. Dat is wel een domper!
Ik ben benieuwd hoe het met u gaat. Is uw dagelijks leven erg veranderd? En heeft u (andere) zorgen nu door de coronacrisis?
Ik ben benieuwd wat u bezighoudt.
Vriendelijke groetjes en ik hoop van u te horen,
Judith
Dag Judith,
Bedankt voor je brief. Toen ik deze gisteren las, werd ik al een beetje enthousiast en het lijkt mij leuk om onze levens wat uit te wisselen. De dag vandaag ging om allerlei redenen alweer zo snel, dat ik toch nog een poging doe, met ook de TV aan met OP1. Ik vind het leuk om de actualiteiten te volgen maar doe meestal 2 dingen tegelijk.
Iets van mijzelf, binnenkort word ik 77, dus dat scheelt nog al wat met jou. Maar gelukkig ben ik gezond, en heb nog vele activiteiten, waaronder bestuurlijke zaken van diverse clubs en natuurlijk GENERO, lid van het Ouderen- Mantelzorgforum. Ik loop ook daar al een tijdje mee. Bij de start zat ik in de stuurgroep namens het Regionale Patiënten Consumenten Platform- Rotterdam. Tegenwoordig is er nog iets landelijks onder de naam Zorgbelang.
Ik ben in de oorlog geboren
Ik ben geboren in Middelharnis op het eiland Goeree en Overflakkee, Na de watersnood van 1953, die ik dus heb meegemaakt werden er bruggen en dammen gebouwd en
werd het eiland meer ontsloten, daarvoor een boot. Ik heb van 1963/1965 in Hellevoetsluis gewerkt en ook toen ik ging elke dag met de fiets op de boot naar mijn werk. Hoewel het eiland als “zwaar” christelijk bekend stond/soms staat, heb ik dat niet zo ervaren. Mijn ouders waren meer liberaal en wij gingen naar de Remonstrantse Kerk, bekend ook in Rotterdam, waar nu ook culturele activiteiten plaats vinden. Wij hadden een gezin van 5 personen, vader, akkerbouwer, moeder die in de verpleging in o.a Rotterdam heeft gewerkt (Coolsingel Ziekenhuis) een 5 jaar oudere broer en een 3 jaar jongere broer. Ik ben dus in de oorlog geboren, waar ik niets van weet, maar wel van de jaren er na.
Ik vroeg me af of jij in Rotterdam was geboren, wel gewoond, maar was mij niet helemaal duidelijk. Ik heb best een leuke jeugd gehad, netjes naar een Openbare School, maar eerst nog naar, dat heette toen zo, de “Bewaarschool”. Was een gemiddelde leerling, maar vast wel braaf, daar komen we later nog wel op terug. Toen ik 20 was ben ik naar Rotterdam gegaan op kamers, ook dat komt uitgebreider wel aan de orde. In 1974 ben ik getrouwd, kort in Schiedam gewoond en daarna in 1979 naar Maassluis, waar ik nu ruim 40 jaar woon en met veel plezier. Inmiddels alleen, want 12 jaar geleden is mijn man overleden.
Daar laat ik het even bij, want ik moet morgen op tijd wakker worden, want dan ga ik rond half negen met de auto naar Amersfoort. Mij was ook niet duidelijk welke opleiding je doet of hebt gedaan en welke richting het werk moet gaan.
Hartelijke groet,
Leny
P.s. Ik heb geen bezwaar dat je mij bij mijn voornaam noemt en je mag ook jij en jou zeggen. Daar ben ik inmiddels wel aan gewend geraakt.
Goedenavond Leny,
Erg leuk om zo'n uitgebreide brief te ontvangen! Ik zal 'je' met je aanschrijven, al voelt dat misschien wat onwennig.
Allereerst, goed om te horen dat je gezond bent en nog veel activiteiten kunt ondernemen. En leuk om zoveel over jouzelf te lezen. Ik heb veel vragen. Wat heb je vroeger als werk gedaan in Hellevoetsluis en later in Maassluis? En doe je nu nog veel met het geloof? Ook ben ik wel nieuwsgierig naar het verhaal over braaf zijn op school. Hoe dat zo? Ik moet bekennen dat ik ook nog nooit van een bewaarschool heb gehoord... Bijzonder om te lezen dat je de watersnoodramp hebt meegemaakt. Toen was je negen, denk ik? Welke herinnering heb je hiervan? Ik weet nog goed, ik was denk ik twaalf, dat de film 'De Storm' net uitkwam. Dat maakte zo veel indruk!
Ik was inderdaad eerder vergeten te vertellen wat ik heb gestudeerd en waar ik momenteel mee bezig ben. Ik heb eerst drie jaar in Rotterdam Gezondheidswetenschappen gestudeerd. Deze opleiding kun je op verschillende plekken in Nederland doen, maar in Rotterdam ligt de nadruk meer op economie, gezondheidsrecht en organisatiewetenschappen. Ik heb deze opleiding met veel plezier gedaan, maar ik miste de sociale kant ervan. Momenteel volg in Maastricht de opleiding Health Education & Promotion. Deze opleiding gaat over gezondheidspreventie en heeft een meer psychologische insteek. Toch denk ik dat ik me voor volgend jaar ga inschrijven voor de studie Social Inequalities. Deze studie richt zich op sociale ongelijkheden binnen de samenleving en hoe dit tegengegaan kan worden. Mijn nieuwe studie zal weer in Rotterdam zijn, maar door de corona-omstandigheden weet ik niet of ik ook 'echt' in Rotterdam zal studeren.
Ik voel me wel rijk met al die mogelijkheden voor wat betreft studeren.
Hoe kijk jij terug op uw studententijd? Zou je nu dezelfde keuze hebben gemaakt?
Om mijn huidige studie af te sluiten, loop ik nu stage bij het RIVM. Ik doe onderzoek naar de HPV-vaccinatie voor jongens. Heeft u daar wel eens van gehoord? Meisjes worden nu uitgenodigd voor een inenting in het jaar dat zij dertien worden. De vaccinatie staat vooral bekend om het beschermen tegen baarmoederhalskanker. Vanaf volgend jaar willen ze ook jongens uitnodigen voor dit vaccin. Ik spreek veel ouders om te onderzoeken wat zij hiervan vinden. Het is zó boeiend! Ik spreek ook veel ouders die twijfelen aan het nut en de gevolgen van vaccineren. Hoe zie jij dat?
Oh, en ik ben niet geboren in Rotterdam. Ik ben geboren en opgegroeid in Den Haag. Afgelopen zomer zijn mijn ouders verhuisd naar Rijswijk. Een fijn huis in een rustige, vriendelijke buurt. In Rotterdam heb ik drie jaar in de buurt van Kralingen gewoond.
Verdrietig om te lezen dat je man overleden is. Ik kan me voorstellen dat dat ook een gekke tijd geweest zal zijn, was je toen (net) met pensioen? En hoe was je dag in Amersfoort?
Ik hoop van je te horen.
Hartelijke groetjes terug, Judith
Beste Judith,
Zondagmiddag, mooie tijd om een reactie te geven op je mail. Ik krijg straks nog een bezoekje: niet te veel en op 1,5 meter! Dat houden we er nog maar even in.
Eens kijken, je vragen. Mijn eerste baantje in Hellevoetsluis was bij Rubberfabriek
“Helvoet” en die bestaat nog steeds. Ik had een vrouwelijke chef en daar heb ik als bleu meisje goede herinneringen aan. Zij runde de “typekamer” en de verkoopadministratie.
Ik werd in het diepe gegooid.
Typen was, ondanks mijn diploma, niet echt mijn ding. Ik werd daarom de fabriek in gestuurd, tussen allemaal mannen, met briefjes en vragen. Die vonden het ook wel leuk dat ik langs kwam. Omdat deze afdeling aardig centraal stond in de organisatie, leerde ik ook stencilen, apparaat schoonmaken en telexen. Nou, die apparaten bestaan niet meer geloof ik. Wat mij ook is bijgebleven, is het moment dat er fraude binnen de fabriek was geconstateerd. Ik moest toen ook bij helpen bij het onderzoeken, op een “geheime” plaats ergens in een ander dorp in de buurt. Wat en hoe ben ik verder vergeten.
Doe ik veel met het geloof? Nee eigenlijk niet, al leef ik er wel een beetje naar. Ik ben gedoopt, ging naar de zondagsschool (catechisatie) en je leeft met je familie thuis in een zeker ritme. Toen ik permanent in Rotterdam ben gaan wonen is dat er bij ingeschoten, maar
met bijzondere gelegenheden was ik er wel. Zelf ben ik ook in Middelharnis en in kerk getrouwd. Door mijn vele reizen heb ik wel een bredere kijk gekregen: ik heb een tiental boeddha’s in huis, maar ook een houten kruisje en een kralenring.
Nog verder over die Watersnood.
Ja, ik was op dat moment negen. Wij werden echter niet overvallen door het water, zoals in Oude Tonge en Stellendam. Wel was er de dag ervoor hevige storm, je kon er bijna niet tegenop. Toen was het spannend hoe hoog het water zou komen. Wij keken vooral naar de trap. Ik geloof dat de elektriciteit in de avond uitviel en dus ook de radio, maar als kind ervaar je de angst toch minder dan je ouders.
Na een paar dagen kwam het bericht dat vrouwen en kinderen van het eiland moesten, de mannen mochten blijven. Wij gingen met een beurtschipper van Middelharnis naar Rotterdam, waar we in de Ahoy hallen werden opgevangen. Die stonden toen nog aan de Westzeedijk, waar nu het Erasmus en de Kunsthal staan. Ik herinner mij dat we “legerdekens” kregen die wij overigens nog lang in ons zomerhuisje op Ouddorp hebben gebruikt. Mijn moeder, mijn broertje en ik zijn daarna naar familie in Den Haag gegaan.
Ik had daar een neefje van dezelfde leeftijd wonen en ging zaterdag al gelijk mee naar school. Van de medeleerlingen op die christelijke school kreeg ik de volgende schooldag speelgoed. Daar heb ik nog een oventje van oven en daar spelen de kleine kinderen hier nu nog steeds mee. Verder moesten we bidden als de begon, maar dat was ook wel een moment dat er propjes geschoten werden herinner ik mij. In het weekend moeten we een psalm leren die je dan op maandag moest kunnen opzeggen. Wel een opgave, vond ik. Net als de 'roze' katoenen sokken die ik moest breien. Ik geloof niet dat ik ze af heb gekregen.
Half april mochten wij weer terug naar huis, waar mijn vader alles zo goed mogelijk had schoon gemaakt, en ging ik weer naar school. We hebben toen wel veel over het eiland gefietst en we zagen daar alle ellendige gevolgen van deze grote ramp. De film 'De Storm' heb ik ook gezien, ik geloof dat ik nog een dvd ervan heb. Beetje geromantiseerd, maar geeft wel goed aan wat er in vele families is gebeurd.
Het lijkt me een hele interessante studie die je doet. Hoor er graag iets meer over. Zelf was ik een brave leerling, ik moet nog ergens rapporten van de lagere school hebben: gedrag en vlijt met achten en negens!Hier laat ik het maar bij, want het is weer een heel verhaal geworden. Kijk maar wanneer je weer gaat reageren.
Hartelijke groet,
Leny
Goedenavond Leny,
Leuk zo'n uitgebreide brief! Mijn reactie liet even op zich wachten. Afgelopen week ben ik druk geweest met mijn scriptie en mijn motivatiebrief voor de master die ik in september zou willen starten. Nu zit ik lekker in de tuin en heb ik tijd om te reageren...
Mooi om te lezen over je eerste baantje. En ondanks dat het typen niet je ding was, klinkt het wel alsof je veel verantwoordelijkheden kreeg. Boeiend ook om te lezen dat je gevraagd bent om bij het fraudeonderzoek te helpen. En nu deed je veel bestuurlijke taken, toch?
Leuk dat je zoveel hebt mogen en kunnen reizen. Wat is je mooiste bestemming geweest? Of misschien wel fijnste herinnering? Zelf heb ik niet echt de behoefte om heel 'ver' te reizen. Het vliegen houdt me tegen, vanwege milieuoverwegingen en ook binnen Europa zijn er zoveel mooie plekjes! Afgelopen zomers zijn mijn vriend en ik vaker op een roadtrip geweest. Vorig jaar hebben we gekampeerd langs de kust van Kroatië. Dat was wel ontzettend gaaf en zorgeloos!
Ik kan me weinig voorstellen van die watersnoodramp.
Ondanks dat je schrijft dat je misschien minder angstig was dan je ouders, lijkt het me nog steeds een traumatische ervaring. Jullie hebben toch wel een aantal maanden niet thuis kunnen zijn en als je terugkomt op het eiland, is niets meer zoals het was. Voelt het dan wel als thuiskomen?
Wat kan ik verder vertellen over mijn studie? De studie duurt een jaar, dus nu alleen mijn scriptieonderzoek nog en dan ben ik klaar. Ik heb eerst een aantal vakken gehad over gezondheidsgedrag en het veranderen daarvan. Hoe komt het dat mensen in bepaalde 'slechte' gewoontes blijven hangen? Maar ook over bewustzijn van gedrag bijvoorbeeld. Als mensen zich niet bewust zijn van hun eigen gedrag, is het ook moeilijk om dit te veranderen. Later heb ik een vak gevolgd over het opzetten van interventies. Het leukste vak werd gegeven in het vorige blok: dit vak heette health promotion. In dit vak kwam kennis vanuit eerdere blokken bijeen. Het ging echt over gezondheidspreventie en tegenstrijdigheden hierbinnen.
Een voorbeeld is de preventieparadox: met de beste bedoelingen van de wereld wordt er ingezet op preventie. Een voorbeeld is een interventie voor ouders van kinderen op de basisschool. Vaak zijn ouders met een hoog inkomen/opleiding meer gemotiveerd, dan ouders met een laag inkomen/opleiding. Dit vergroot de sociale verschillen en vaak bereiken interventies dus niet de ouders die ze zouden moeten bereiken. Voor dit vak moesten we bijvoorbeeld ook een paper schrijven over de grenzen van gezondheidspreventie. In hoeverre kun je als overheid of als maatschappij individuen regels opleggen? Dat vraagstuk raakt natuurlijk ook heel veel aspecten in onze huidige 'Corona- samenleving'. Ik ben benieuwd hoe jij dat ziet. Denk jij dat we als individuen te veel moeten inleveren? Of voelt dat anders?
Ik ben in ieder geval blij dat we weer wat meer 'mogen'.
Vandaag heb ik met mijn jongste broertje getennist en daarna kwamen mijn ouders nog even wat drinken daar. Een fijne afsluiter van dit pinksterweekend! Heb je vandaag nog op het terras gezeten? Of ben je nog wat voorzichtig?
Hartelijke groetjes weer,
Judith
Beste Judith,
Fijn om van je te horen, ik was al bang dat je een beetje geschrokken was van mijn lange mail. Goed om te lezen waar jij het druk mee had, niet onbelangrijk!
Wat houdt de master wat preciezer in? Ik heb nog eens gelezen wat je schreef over de Rotterdamse periode en de Maastrichtse. Ik denk in ieder geval met de Maastrichtse
insteek of sluit aan over de nieuwe studie “sociale ongelijkheid”. Interessant ook nu zo actueel is met onrust en demonstratie inzake discriminatie. Gelukkig geen Amerikaanse
toestanden hier en goed dat de jeugd zich laat horen, alleen wel op 1,5 meter afstand lijkt me. Stond je ook op het Malieveld?
Is jouw stage inmiddels klaar of ben je daar nog mee bezig? Interessant bij het RIVM, lijkt me. Ik denk ook dat het een grote organisatie is die nu volop in de picture is geweest met Jaap van Dissel als boegbeeld. Ik vond/vind dat hij het heel goed doet. Mijn aangetrouwd nichtje die toen die zondag hier was, onderzoekt of medicijnen de markt mogen. Zij is in mei begonnen bij een bedrijf in Oud Beijerland en ze heeft een contract voor 2 jaar, maar de
eerste indruk is goed.
Maandag wandelde ik met een vriend, Hugo. Ik weet niet meer of ik er eerder over heb geschreven. Hij is 85 jaar, dementerend, nog wel thuis, maar slecht lopend/schuifelend
in een rolstoel met elektrische ondersteuning. Omdat de ondersteuning niet goed werkte, moest ik extra duwen. We hebben daarom maar een korte route gemaakt en samen een ijsje gegeten. Afgelopen dinsdag weer en toen ging het gelukkig goed.
Oh ja, ik was ook nog jarig. Wat te doen in Corona tijd?
Ik dacht dat ik niets zou doen, totdat mijn oudste vrienden uit Maassluis zeiden dat ze mij alsnog kwamen feliciteren. Ik ben na mijn warme maaltijd koekjes gaan bakken van spullen die ik nog in huis had, en dat lukte aardig. 's Avonds stuurde ik nog een appje naar drie vriendinnen en mijn bridgepartner, dat ook zij welkom waren. Achteraf had ik me niet gerealiseerd dat het er te veel waren, maar gelukkig kwam de BOA niet langs. Op mijn verjaardag kwam mijn nichtje op de fiets aan met bloemen en met lunch, die hebben we op mijn balkon heerlijk daarna van genoten. In totaal heb ik vijf bossen prachtige boeketten en nog een doosje wijn per post ontvangen. Nog niet eerder heb ik zo’n leuke en bijzondere verjaardag gehad. Ik heb nu nog vijf vazen met bloemen staan. Dit keer beter verzorgd, voordeel als je meer thuis bent!
Vorige week ben ik voor de laatste keer naar Amersfoort geweest om alles op te ruimen. Ik had ook het eerste digitale interview met vier studentes van het Albeda college over het onderwerp 'cliënttypering'. Het waren heel gemotiveerde dames en ze deden het heel goed. Daar word ik altijd een beetje blij van. Ook leuk was de zaterdag voor Pinksteren toen wij met een zestal dames van het Vrouwennetwerk zijn gaan zingen voor het balkon van een oud collega die op die dag tachtig jaar oud werd. Ook hier was er gelukkig geen BOA in de buurt en de gemiddelde leeftijd was 75 jaar!
Hoe ouder hoe gekker, maar daar blijf je wel jong bij!
Een vriendin uit Ede kwam onlangs naar Maassluis. Ik heb haar leren kennen op een reis in Ethiopië in 2016 en in 2019 zijn we ongeveer met de zelfde club terug gegaan. Toen heb ik met haar een kamer gedeeld. Zij is een beetje jonger, ik was in de club ook de oudste, maar daar merkte ik gelukkig niet veel van. Gisteren was hier een vriendin uit Den Dolder en ook die heb ik leren kennen op een reis in Ethiopië. Ik heb met haar gisteren in de storm bijna 10 km gelopen. Straks komt een vriendin uit Maassluis en de vorige keer had zij haar eigen glas bij zich, want zij hoort ook tot de 'kwetsbare' ouderen. Ze is dan wel een jaar jonger, maar ik tel zeker nu nog meer mijn zegeningen. Ik heb een grote tafel en kamer dus 1,5 meter afstand gaat wel lukken.
Ze is dan wel een jaar jonger, maar ik tel zeker nu nog meer mijn zegeningen.
Een van mijn kleinkinderen gaat volgende maand samenwonen in Rotterdam en zij verzamelt alvast wat spulletjes voor hun huishouden. Daar heb ik nog wel wat voor; ik ga een lijstje maken met foto’s. Vanmorgen werd ik trouwens door Google verrast met een activiteiten overzicht van de maand mei. Kreeg ik vorige maand voor het eerst vanzelf?! Ze weten alles van je. Ik heb 6 steden bezocht, 89 km gelopen, 74 km gefietst en met de auto 1014 km. Ik denk wel dat ik meer gelopen heb, want die speciale app gebruik ik alleen als ik echt wandel. Als ik nu naar buiten kijk, is het flink grijs en regent het. Hopelijk knapt het op, anders gaat buiten bewegen vandaag niet lukken.
Mei was ook de maand van herdenken en 75 jaar vrijheid, lijkt me een leuk onderwerp voor de volgende keer? Een een fijne zondag en week(en) en succes met je masteraanvraag,
Groetjes, Leny
Goedenavond Leny,
Nee, hoor! Ik schrik niet van je lange mail. Juist alleen maar leuk, maar dan wil ik wel een moment hebben dat ik erop kan reageren. Nu dus op zaterdagavond... Ik heb een prima week gehad. Vooral bezig geweest met het schrijven van het artikel voor mijn scriptie. Gisteravond uiteten geweest bij het Spaanse restaurant omdat mijn vriend geslaagd is. Zo fijn!
De master die ik wil gaan doen gaat over sociale ongelijkheden binnen de samenleving. De master heeft een sociologische insteek en gaat in op manieren hoe ongelijkheden kunnen ontstaan. Daarnaast wordt ook gekeken naar mogelijke strategieën om deze ongelijkheden juist tegen te gaan. Ik denk dat het zeker nu ontzettend actueel is met de Corona-crisis, maar ook met de demonstraties tegen racisme. Zelf stond ik niet op het Malieveld. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het ingewikkeld vind om er stem aan te geven. Ik heb het idee dat ik 'die wereld' niet goed ken en misschien ben ik me ook te weinig bewust van mijn privileges. Misschien ben ik bang om het verkeerde te zeggen? Maar toch ontzettend belangrijk dat hier (eindelijk!) aandacht voor komt. En stiekem vind ik het ook wel een beetje laf om niet(s) erover te vinden/zeggen. Hoe zie jij dat?
Ik heb het idee dat ik 'die wereld' niet goed ken en misschien ben ik me ook te weinig bewust van mijn privileges.
Leuk om te lezen dat je wandelt met een vriend en dat is inderdaad een flinke wandeling, 6 km met een rolstoel! Wat ontzettend leuk dat je je verjaardag hebt kunnen vieren! Ook namens mij van harte gefeliciteerd! En bijzonder om te lezen dat je nog zo veel visite hebt gehad. Ben je zelf niet bang om zoveel mensen te zien? Of was het ook een beetje per ongeluk dat er zo veel mensen op de stoep stonden? En ik ben benieuwd naar jouw gebakjes! Heb je een recept voor mij? Waarvoor was het interview over de cliënttypering? Is dat ook vanuit Genero? Het klinkt alsof je nog veel onderneemt, ondanks de maatregelen. Gelukkig maar! Of heb je dat idee zelf niet? En voel je je zelf niet als een kwetsbare oudere, zoals je jouw vriendin omschrijft? Ik ben benieuwd op welke manier je afgelopen mei met 75 jaar vrijheid bezig bent geweest. Groetjes, Judith
Goedemorgen Judith,
Maandagochtend! Ik was al vroeg wakker en dan is de dag lekker lang. Ik had je eigenlijk gisteren willen schrijven, maar dat lukte niet meer. Af en toe heb ik een beetje last van opruimwoede, tegenwoordig heet dat 'ontspullen'. De dag schoot dus door mijn vingers.
Mijn kleindochter die gaat samenwonen komt binnenkort langs met haar vriend, een hapje eten. Hoe heet jouw vriend? Fijn dat hij is geslaagd. Voor wat? En nu een baan zoeken of nog verder studeren? Spaans eten is wel lekker, was er ook Spaanse muziek bij? Ik herinner me dat er lang geleden in Rotterdam een Spaans restaurant was, onder in de kelder van het Groothandelsgebouw bij Centraal Station. Wat ik heb gegeten weet ik niet meer, maar ik heb wel mooie herinneringen aan de muziek. Ik heb donderdag hier in Maassluis in een restaurant gegeten, met een kleinzoon en zijn vriendin. Zij zijn terug naar Dublin waar ze beiden voor langere tijd werken en wonen. Ze moeten nu eerst 14 dagen in quarantaine, maar gelukkig kunnen zij hun job digitaal doen.
Toen wij in Maassluis gingen wonen, wilden we ook wat meer betrokken zijn bij de stad. Daarvoor was het meer werken, gezin en bridgen. Steendijkpolder was destijds een vrij nieuwe wijk en er werd toen een wijkvereniging opgericht. Dat had je toen nog. Ze zochten nieuwe bestuursleden en mijn familie vroeg of dat niet iets voor mij was.
Wist ik veel? Dus niet! Maar daar is mijn carrière in Maassluis wel mee begonnen. Leerzaam en leuk.
Een jaar later werd er een bestuurslid gezocht bij Stichting Samenlevingsopbouw Maassluis (SMS). Ook toen keek ik al graag wat verder de wereld in en daarom meldde ik me aan. We hebben het dan over 1980. Ook daar was het weer een onbekende wereld en daarom ook heel leerzaam. Ik kon toen ook al een beetje aan kruisbestuiving doen, opbouwwerk heette dat toen. De eerste “nieuwe Nederlanders” kwam in Maassluis wonen en later waren er twee mannen betrokken bij de integratie. De voorzitter zei in 1982 dat hij ermee stopten en dat ik het maar moest opvolgen. Dat was wel even schrikken! Hij was directeur van de Sociale Dienst geweest en ging met pensioen. Ik heb dat tien jaar vol gehouden en dat was geen straf. Ik kijk daar met veel plezier op terug, ook op de resultaten: in Maassluis zijn
geen achterstandswijken en daar is de integratie dus redelijk gelukt.
Emancipatie kwam in die tijd ook in beeld. Ik had daar in mijn werk geen last van, maar ook dat moet je treffen.
Ik had een man die heel geëmancipeerd was. Hij deed de was, kookte doordeweeks en
streek mijn bloesjes. Bovendien heb ik ongeveer 36 jaar ontbijt op bed gehad met de krant. Een tip voor jouw vriend! De directeur van dat bedrijf waar ik toen werkte, is een paar
weken geleden overleden. Uiteindelijk is het Coronavirus hem fataal geworden, maar hij was al heel zwak en kon niet meer zelfstandig wonen.Toen ik dat laatste hoorde, stuurde ik een kaartje met nog wat herinneringen. Hij antwoordde nog met een bijna niet meer te lezen schrift op 10 mei en 25 mei overleed hij. 96 jaar, maar was toch even schrikken.
De wereldwijde onrust rond: Black Lives Matter is een een onderwerp dat mij ook wel bezig houdt. Nou is Nederland niet zoals de VS op dit terrein, maar ook hier bestaat het. Niet alleen op de gekleurde bevolking, want er zijn meer sociaal zwakkeren. Er zijn gelukkig wel kansen, maar het gaat niet vanzelf. Wij kennen allochtone burgemeesters, gemeenteraadsleden in de Tweede Kamer etc. Er studeren meer 'allochtone' vrouwen, maar zij trouwen toch veelal sneller met een landgenoot en zo begint alles weer opnieuw van voor naar achter.
Ik ben absoluut tegen discriminatie op welk terrein ook en ik kan slecht tegen onrecht.
Ik ben voor vrijheid van meningsuiting en godsdienst, maar ook verantwoordelijkheid, gelijkwaardigheid, sociale rechtvaardigheid en verdraagzaamheid vind ik belangrijk. Ongeacht kleur, ras of seksuele geaardheid. We zijn in de basis gelijkwaardige en verdienen daarom allemaal respect. De geschiedenis kun je niet uitwissen. Maak het bespreekbaar, maar plaatst het ook in de tijd. Wat er in Amerika gebeurt is onvoorstelbaar en goed dat er wereldwijd aandacht voor is, ook in Nederland. Door deze periode ben ik niet bij de demonstratie op het Malieveld geweest, maar anders wel denk ik.
Ik ben wel sinds kort donateur van platform 'Vrouwen en Duurzame Vrede'. Afgelopen februari was er in de Pauluskerk in Rotterdam een bijeenkomst, genaamd 'Sterke Vrouwen'. Ik was daar bij en was echt onder de indruk! Ik heb me weer druk genoeg gemaakt en het is weer een lang verhaal geworden. Ik ben benieuwd naar je reactie.
Groetjes, Leny
Goedemiddag Leny,
Op vrijdagmiddag een mailtje van mij vanuit de tuin. Ik ben door mijn ouders naar buiten gestuurd, omdat ik al dagen binnen zat om te schrijven aan mijn scriptie. Vandaag schijnt het - voor nu - de laatste mooie dag te zijn. Lekker in het zonnetje aan de lunch, en ik bedacht me dat ik al even niets van mezelf had laten horen.
Mijn vriend heet Martijn en hij heeft de studie Kunstmatige Intelligentie gedaan in Utrecht. Heb je daar wel eens van gehoord? Ik vind het soms nog steeds lastig te begrijpen als hij vertelt over de vakken die hij heeft gevolgd. Het is zo'n andere 'taal'. Gelukkig doet hij sinds begin dit jaar een traineeship bij een bedrijf in de IT. Het brengt de IT-landschappen van bedrijven en organisaties in kaart. Hij vertelde dat hij binnenkort een sollicitatie heeft voor het Oranjefonds, daarvoor duimen we nu!
Ik lees dat jouw schoondochter gister is langs geweest. Hebben jullie een gezellige dag gehad? Ik realiseer me dat je niet eerder hebt verteld over jouw kinderen. Gaaf om te lezen hoe je betrokken bent geweest bij, zoals je dat noemt, opbouwwerk. En wat hield dat inhoudelijk verder in? En hoe denk je dat het komt dat er geen achterstandswijken zijn en dat de integratie gelukt is? Ik geef overigens de tip voor de ontbijtjes en de krant op bed graag door aan Martijn!
Verder ben ik het helemaal met je eens voor wat betreft gelijke kansen en gelijkwaardigheid.
Ik merk zelf wel dat ik het misschien nog weinig tegenkom in mijn dagelijkse omgeving en het daarom ingewikkeld vind hoe (en vooral waar) op te treden. Op mijn basisschool en middelbare school had ik wel veel kinderen in de klas met een allochtone achtergrond. Ik kan me niet voorstellen dat dit ooit een 'issue' is geweest, maar juist daarom is deze hele beweging zo belangrijk: omdat veel mensen zich niet bewust zijn van hoe bepaalde opmerkingen of tradities overkomen. Afgelopen weekend zou de nacht van de vluchteling zijn geweest. Vorig jaar heb ik die met mijn moeder gelopen, veertig kilometer vanuit Rotterdam naar Den Haag om geld op te halen. Op zulke momenten is het makkelijker om te verbinden met mensen (zoals in dit geval vluchtelingen) waar je anders geen contact mee hebt. Ik hoop dat het volgend jaar weer door kan gaan, want vorig jaar was het een heel bijzondere ervaring. Dit keer een beetje een korte mail, omdat ik snel weer doorga met mijn scriptie. Ik vind het wel heel leuk om van je te horen! Dus ik hoop dat mijn late reactie je niet uit het veld heeft geslagen. Hartelijke groetjes, Judith
Goedemorgen Judith,
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Ik denk dat jij ook al wel weer aan het werk bent. Ben benieuwd naar je scriptie, en wens je sterkte en succes. Goed dat jouw ouders op je letten en je af en toe naar buiten sturen. Hopelijk heb je ook van het weekend genoten. Toen was het nog lekker weer en nu is het een stuk koeler, maar ook wel even fijn. Ik heb mijn huis lekker door laten waaien en net ook nog even de planten op het balkon verzorgd en vriendelijk toegesproken.
Gisteren zou mijn nichtje komen om samen te gaan wandelen, maar die moest afhaken omdat zij moest invallen. Ze is leerkracht in het speciaal onderwijs op een school in Rotterdam. Achteraf is dat niet erg, want zo lekker zou het niet geweest zijn met af en toe een regenbui en flinke storm. Dat was zondag ook, maar dan met een heerlijk zonnetje. Toen heb ik ‘s middags wel 9 km gelopen. Daarna kwam een vriendin voor een drankje en een hapje. Dat deden we op het balkon tot half 10 en toen wilde zij mijn dvd zien over mijn Ethiopië reis van 2018. Zij heeft daar een aantal jaren gewoond en ik had zaterdag een ontmoeting met drie reisgenoten in Zevenbergen waarmee ik die reis had gemaakt. Ze konden er maar niet genoeg van krijgen. Ik zet er altijd muziek van het land onder en dat maakt het extra leuk.
Onvoorstelbaar hoe mensen zich zo in de problemen kunnen werken.
Gisteren ben ik de hele dag bezig geweest om voor iemand de administratie op orde te brengen, zodat ze zo snel mogelijk naar de schuldhulpverlening kan. Dat doe ik meestal via Humanitas, maar ik had haar zus nog niet zo lang geleden ook geholpen dus de vraag kwam rechtstreeks. Onvoorstelbaar hoe mensen zich zo in de problemen kunnen werken. Ik heb wel tien deurwaarders voorbij zien komen en de totale schuld is niet gering. In de meeste gevallen zit het hart wel op de goeie plek en dan is het fijn als je ze een beetje kan helpen.
Op dinsdag is hier een fietsclubje. Ik ben vorige week mee geweest en heb 58 km getrapt (e-bike) door Midden-Delfland, dat zijn altijd mooie routes rondom Maassluis. Vandaag laat ik dat gezien de weersomstandigheden maar zitten. Dan heb ik wel tijd voor dit en nog wat andere zaken. Zo moet ik de batterij vervangen in mijn rookalarm, want die staat nu regelmatig te piepen als een vogeltje. Dat zei ooit mijn buurvrouw jaren geleden, toen ze een keer op ons huis paste. Ze vond het eng dat ze de vogel niet zag!
Leuke naam, Martijn. Van kunstmatige Intelligentie heb ik wel gehoord, maar niet in de praktijk. Ik vind het een wat ingewikkeld iets. Kunstmatig (dus niet echt), Intelligentie (slim, dat wil iedereen wel) en dan in combinatie met computers? Ik heb jaren in de kantoorautomatisering gewerkt en toen kwamen de eerste elektrische schrijfmachines, rekenmachines, boekhoudmachines, kasregisters en daarna de computers. Dat was toen vooral de hardware en software in ontwikkeling. Je had toen grote apparatuur, wat nu in een zakcomputer zit en met nog veel mogelijkheden. Interessant onderwerp, ik ben benieuwd wat hij met deze studie verder gaat doen.
Nog even kort: er zijn ook in Nederland wel “mindere wijken” en ik vind niet dat de integratie op alle fronten goed is gelukt. Nederland is denk ik sinds begin jaren vijftig van een herkenbare bevolking uitgegroeid tot een multicultureel land. Wat betekent dat voor de identiteit? Veel mensen kwamen noodgedwongen naar Nederland. Uit Indië destijds, of de Turken en Marokkanen om economische reden, maar altijd met de gedachte om terug te gaan. En met die gedachte leerden veelal de vrouwen niet Nederlands. De Surinamers kwamen vanwege het regime en slechte economische vooruitzichten, toen zij zelfstandig werden en los raakten van Nederland. Men moet wel het echte verhaal vertellen, want niet iedereen werd gedwongen.
Slavernij is verwerpelijk, maar een excuus gaat mij te ver.
Interessant, die nacht van de vluchteling. 40 km is niet niks, maar wel bijzonder. Jij hebt dus een sportieve moeder? Ik heb 2018 en 2019 de vierdaagse van Alkmaar nog gelopen, maar ook dit soort wandelingen gaan nu niet door. Apeldoorn heb ik ook keer gedaan, maar mijn vriendinnen krijg ik niet zo makkelijk mee en zeker niet voor zo’n afstand.
Ik hoop dat het lekker gaat met je scriptie en wens je een fijne week,
Leny
Beste Leny,
Afgelopen week heb ik inderdaad weer gewerkt aan mijn scriptie en de afronding van de stageperiode. Veel dank voor het succeswensen! En gaaf om zo door oude foto's die herinneringen van Ethiopië opnieuw te beleven. Al helemaal door de muziek en het gezelschap. Aanstaande vrijdag moet de scriptie af zijn en morgen zal ik nog twee presentaties geven voor het RIVM. Ik kijk er naar uit om daarna even klaar te zijn! Oh ja, gisteren kreeg ik een mail dat ik 'officieel' toegelaten ben voor de master Social Inequalities, waar ik eerder over schreef. Gaaf, hè? Het geeft wel rust om nu een concreet plan te hebben voor volgend jaar.
Hoe ziet jouw zomer eruit? Heb je plannen? Of heb je plannen moeten veranderen door Corona?
Je schreef dat je vanuit Humanitas mensen helpt met het op orde brengen van de financiële administratie. Geeft het je voldoening om op die manier te helpen met de administratie van iemand die in de schulden zit? Het lijkt me een ingewikkeld proces. Ik zou me kunnen voorstellen dat je graag 'meer' zou willen doen, of juist iemand op structurele wijze willen helpen. Ik heb een neef die ook schuldmaatje is. Die vertelde wel eens dat het al begint met hoe je over financiën praat: je 'haalt' geen boodschappen, maar je 'koopt' boodschappen. Een verschil waar ik niet veel over na zou denken, maar wat wel degelijk uitmaakt als je hier moeilijkheden in ervaart.
Een goede week weer en ik hoor graag van je.
Groeten,
Judith
Hallo Judith,
Leuk om weer van je te horen. Ik heb een goede zomer gehad, al had ik die graag anders ingevuld. In juni wilde ik naar Madegaskar gaan en eind augustus zou ik twee weken op Sulawesi en Noord Papoea zijn geweest. Jammer, jammer, volgend jaar hoop ik dan maar. Ik ben bang dat er wel eerst een vaccin zal moeten zijn, maar zolang hier de zon schijnt moeten we niet mopperen. Zeker niet als we gezond zijn en blijven.
In de zomer heb ik geprobeerd elke dag te wandelen of te fietsen. Ik heb ook vijf dagen op Schouwen Duiveland gezeten met een vriendin en heb ik drie maal een kleinkind op logee gehad, steeds voor twee nachtjes. Dat is altijd leuk. Samen met mijn nichtje die 18 was geworden ben ik twee dagen naar Groningen geweest; met de trein en een mondkapje op.
Ook heb ik regelmatig bezoek voor een hapje en drankje op mijn balkon gehad. Het balkon is aardig ruim zodat het makkelijk met twee of drie personen is te doen. Bovendien schijnt de ondergaande zon erop en dan is het 's avonds tot laat heerlijk om buiten te zitten.
Zolang hier de zon schijnt, moeten we niet mopperen. Zeker niet als we gezond zijn en blijven!
Gisteren heb ik nog met een goede kennis buiten kunnen lunchen. Zij is de moeder van
Maurits de Bruijn, de schrijver van het boek "Ook mijn Holocaust". Misschien iets van gelezen of op TV gezien? Het is in ieder geval een interessant en intiem boek.
Verder ben ik vandaag naar een afscheidsdienst geweest van iemand waar ik al 40 jaar lang mee bevriend was. Hij was 85 jaar en afgelopen vrijdag was hij 65 jaar getrouwd, maar het kaarsje was helaas al uitgegaan en het is goed zo. Ook in deze tijd ging ik elke week met hem in de rolstoel wandelen en dronken we dikwijls nog een kopje koffie onderweg. Tot twee maanden terug dronken we ook nog wel eens een glaasje jenever samen. Ik zal hem missen, maar ja, niemand heeft het eeuwige leven. Pas als er niet meer over iemand gesproken wordt, is hij echt dood.
Morgen ga ik op de fiets naar Hoek van Holland voor een lunch en strandwandeling met een aantal dames van Chapeau Rouge (Red Hat Society). 's Avonds hoop ik met een vriendin om mijn balkon de avondmaaltijd te nuttigen. Verder heb ik de agenda ontvangen voor de Genero ouderenforum-vergadering aanstaande dinsdag. Daar ga ik mij binnenkort extra in verdiepen.
Je vroeg me wat ik nog meer doe tijdens het (meer) thuiszitten? Net als jij: opruimen! Dat heb ik dus flink gedaan en dat geeft een goed gevoel. Ik heb veel spullen bij de Voedselbank en Rataplan gebracht. Wat de papieren archieven betreft is er nog wel wat te doen. Een aantal clubs gaat weer door, alleen net even wat anders en dat kost meer tijd. Ook ben ik nog bij de KNO arts geweest voor een ontstoken oor wat maar niet beter gaat. Ik heb blijkbaar een gaatje in het trommelvlies van mijn rechteroor en dat is knap lastig en vervelend! Daar heb ik weer druppeltjes voor gekregen, hopelijk gaat het snel beter.
Ik ben benieuwd hoe jij de zomer hebt doorgebracht en waar je nu mee bezig bent. Ik ga nog even lezen in het boek 'De Rechtvaardigen' van Jan Brokken. Over twee weken gaan we dit bespreken in het leesclubje.
Goed weekend, Leny
Beste Leny,
Fijn dat je een goede zomer hebt gehad en heel fijn om te horen dat je veel mensen hebt kunnen ontmoeten. Al kan ik me voorstellen dat je baalt als je zulke bijzondere vakantieplannen af moest zeggen. Ik houd goede moed voor volgend jaar!
Met mij gaat het ook erg goed! Ik heb een heel fijne vakantie gehad. Eerst ben ik een week met mijn familie, vanwege het 25-jarig huwelijk van mijn ouders, naar Normandië geweest en in augustus ben ik met mijn vriend een week naar Denemarken geweest. We hebben beide vakanties voorzichtig gedaan en weinig openbare plekken opgezocht. In de zomer wisselde een schuldgevoel (want kun je in deze tijd wel op vakantie gaan? En is dat niet egoïstisch?) zich af met een enorm bevoorrecht gevoel (want hoe rijk zijn we hier!).
Bijzonder dat je schrijft over de Maurits de Bruijn en zijn boek "Ook mijn Holocaust". Ik heb er in april inderdaad wel veel over gehoord, maar ik heb het zelf niet gelezen. Toen ik het net even opzocht zag ik via YouTube een filmpje van Maurits de Bruijn en zijn moeder over het boek. Heb jij het boek gelezen? Het lijkt me inderdaad een intiem en intrigerend boek.
Er zijn zó veel dingen die ik niet 'zie' als witte vrouw.
Afgelopen week heb ik mijn derde week van mijn nieuwe master "social inequalities" gehad. Het is een kleine groep van tien studenten en daarom hebben we één van de twee vakken fysiek college in de Rotterdamse collegebanken. Dat is onwijs leuk! En ik voel me opnieuw bevoorrecht dat ik mij mag verdiepen in dergelijke onderwerpen. Het thema van afgelopen week was Ethnicity, races and racism. Onze professor, een Amerikaanse die pas een paar maanden in Rotterdam woont, had ons al gewaarschuwd voor deze ongemakkelijke en pijnlijke week. Er zijn zó veel dingen die ik niet 'zie' als witte vrouw. Aan het begin van de week had ik moeite met het woord 'race'. Misschien wel door de geschiedenislessen over de Tweede Wereldoorlog. Verder hebben we het in Nederland sowieso vaak over 'etnische minderheden' in plaats van rassen. Ik voel me nog steeds een beetje ongemakkelijk bij het uitspreken ervan, wat onze professor bijvoorbeeld juist heel erg verbaasde.
Wat vervelend dat je zo'n last hebt van de ontsteking van je oor! Gaat het inmiddels weer wat beter? En heb je voor het weekend nog plannen? Ik ben morgen jarig! Dus ik heb een verjaardagsweekend gepland. Door corona steeds met kleine groepjes vriendinnen. Extra intiem, daar heb ik veel zin in!
Ik hoop snel weer van je te horen.
Hartelijke groeten,
Judith
Beste Judith,
Alweer ruim een week verder na jouw mail. Nog van harte gefeliciteerd, want je was jarig! Dat moet een leuke dag of weekend zijn geweest, denk ik? Ik wens jou in ieder geval een mooi nieuw jaar toe. Goed om te horen dat je ook een fijne vakantie hebt gehad en dat je met jouw familie een bijzondere week in Normandië hebt gehad vanwege het 25-jarige huwelijk van je ouders. Normandië is een mooi gebied! Ik er mijn huwelijksreis heen gemaakt. Denemarken lijkt een beetje op Nederland, toch? Ik ben wel in Kopenhagen geweest, maar heb verder niet veel van het land gezien.
Dat wij rijk zijn, is zeker waar. Jammer dat heel veel mensen dat niet in de gaten hebben!
Schuldgevoel over jouw vakanties zou ik niet hebben, maar dat wij rijk zijn is zeker wel waar. Jammer dat heel veel mensen dat niet in de gaten hebben. En piepen dat ze allerlei dingen niet kunnen doen! Door onze vrijheden en rijkdom zijn we ook verwend geraakt en denken we dat alles normaal is en moet kunnen. Ondertussen gaan we naar een volgende crisis toe met de vele besmettingen en het vollopen van de ziekenhuizen. Ik hoop dat het nog een beetje te stoppen is., maar volgens mij zit niet anders op: strengere regels en handhaven. Gelukkig zijn er in mijn familie, vrienden en kenniskring tot nu toe nog geen besmettingen. Ik hoop bij jou ook niet.
Ik zal straks ook eens kijken op Youtube over Maurits de Bruijn. Ik heb het boek gelezen en omdat je wat meer van de familie weet, vind ik het heel intiem wat er geschreven staat. Zijn moeder is overigens een heel vrolijke vrouw! Ik zit in een leesclubje en deze week hebben we dus het boek van Jan Brokken besproken. Ik had tot dit boek nog niet eerder iets van hem gelezen; het leest prettig, maar de inhoud is vreselijk. Het boek gaat over Poolse Joden die via Litouwen proberen weg te komen. Hoeveel van hen uiteindelijk de oorlog hebben overleefd, is niet boven tafel gekomen. Nu gaan we 'Stoner' lezen van John Williams, ook niet eerder van gehoord.
Ik vraag wel dikwijls waar iemands roots liggen, omdat het meestal een leuk gesprek oplevert.
Ondertussen ben jij alweer aardig aan de studie. Heel interessant wat je erover schrijft. Ik dacht dat de universiteit gesloten was en dat alles nu digitaal gaat, maar jij mag dus wel in de collegebanken. Gelukkig maar, en met slechts tien studenten is het bijna privéles! Races of rassen klinkt mij ook niet prettig in de oren. In Afrika heb je het meer over stammen. Omdat ik nogal veel gereisd heb sta ik er echter misschien wat anders in; voor mij is iedereen gelijk. Allochtonen vind ik ook geen prettig woord. In de jaren '90 gebruikte ik daarom al de term “nieuwe Nederlanders”. Ik ben absoluut tegen discriminatie, maar ik vind de 'zwarte' discussie nu wel wat ver gaan. Ik vraag wel dikwijls waar iemands roots liggen, omdat dat dan meestal een leuk gesprek oplevert. Daardoor weet ik bijvoorbeeld dat mijn kleermaker uit Syrië komt. Hij bekleedt nu een kinderstoeltje voor mij; ben benieuwd naar het resultaat!
Voor mijn oor ben ik woensdag naar de specialist geweest, want dat is nog steeds niet over. Ik moet blijven druppelen en over twee weken terug. Gelukkig doet het geen pijn, maar het blijft wel lastig. Ondertussen is ook NVVH-Vrouwennetwerk weer begonnen. We hebben een vervangster tot eind van het jaar en wat mij betreft mag die blijven, zeer bevlogen. Ook bridge is weer begonnen op de maandagavond en afgelopen zaterdag heb ik de City Walk in Den Haag gelopen. Officieel is dat 12 km, maar het waren er voor ons uiteindelijk 15. Voor mij geen probleem, maar mijn vriendin liep wat meer te puffen terwijl zij een aantal keren in de week golft en tennist.
Morgen komt een oud-vriendin van Flakkee met haar man gezellig op de koffie en lunch. Ze komen naar mijn vernieuwde schilderij kijken. Daar zal ik je de volgende keer meer over vertellen. Ik wens je nog een prettige zondag en een fijne week.
Groetjes,
Leny
Beste Leny,
Lief, dankjewel voor de verjaardagwensen! Ik heb een heel leuk verjaardagsweekend gehad! Samen met mijn vriend hebben we bij een heerlijk, modern restaurant in de Pannenkoekenstraat in Rotterdam gegeten. Daarna geslapen in Hotel New York. Dat is bijzonder wakker worden, zo aan het water! Verder heb ik een aantal vriendinnetjes gezien en wat met mijn familie gegeten.
Wij moesten wel uit voorzorg in quarantaine.
Goed en heel fijn om te horen dat er in jouw omgeving nog geen besmettingen zijn. Het is inderdaad een gekke periode waarin het weer dreigt mis te gaan. Ik ben ook bang dat we toch te laat zijn (geweest) met maatregelen en ik ben erg benieuwd naar de persconferentie van dinsdag. Voor mij zijn de afgelopen weken wel gek geweest. Na mijn verjaardag bleek mijn zusje besmet te zijn. Zij woont en studeert in Leiden, maar wij hadden haar als gezin dus voor mijn verjaardag gezien. Gelukkig is ze niet erg ziek geweest, behalve flinke hoofdpijn.
Wij moesten wel uit voorzorg in quarantaine. Alleen mijn moeder heeft keelklachten gehad, maar omdat zij zich op haar werk (ze werkt als verpleegkundige op de SEH) snel kon laten testen, wist ze gelukkig snel dat ze het niet had. De rest van de familie heeft dus niets opgelopen, maar het waren wel gekke weken! Mijn vader 'zit' in een beginstadium van familiaire/genetische diabetes, dus dat was voor ons toch wel even spannend...
Bijzonder dat je leesclub nog steeds door kan gaan! Ontmoeten jullie elkaar bij iemand thuis? Ik zou graag meer willen lezen, maar ik vind het moeilijk om die tijd voor mezelf in te 'plannen'. Wat is het mooiste boek wat jij hebt gelezen? Ik ben benieuwd wat je mij zou kunnen aanraden.
Hoe gaat het nu met de oorpijn? En ik ben benieuwd naar het verhaal over het vernieuwde schilderij. Afgelopen zomer heb ik voor het eerst ‘echte’ kunst gekocht in Honfleur. Ik heb een foto ervan toegevoegd aan de mail. Wat vind je ervan? Je kunt het nummer 'Mon truc en plumes' van Zizi Jeanmaire misschien opzoeken op YouTube.
Daar is het op gebaseerd!
Hartelijke groeten en ik hoop weer van je te horen,
Judith
Hallo Judith,
Ondanks Corona, vliegen de dagen toch voorbij en kom ik tijd te kort. Heb jij dat ook?
Zo te horen heb je een leuke verjaardag gehad en ik hoop dat jouw familieleden en zusje weer gezond zijn. Rare tijden en het blijft oppassen geblazen. Het is voor veel Nederlanders moeilijk zich aan de regels te houden, met alle gevolgen van dien: volle ziekenhuizen, oplopende besmettingen en druk op IC. Gevolg dat mensen die geboekt staan voor een operatie moeten wachten met de nodige risico’s, heel triest.
Normaal doen we het bij iemand thuis, maar mijn leesclubje was dit keer in de koffieruimte van het plaatselijke theater. Inmiddels zijn zij nu ook weer gesloten voor dit soort zaken, geen koffie etc. Ik heb eigenlijk ook te weinig tijd om te lezen. We lezen nu Stoner van John Williams. Ben nog niet zo ver, weet nog niet wat ik er van moet vinden. Je vroeg mij in jouw vorige brief wat ik het mooiste boek vind. De poppenspeler van Warschau vond ik heel goed en Anders dan Afrika ook, omdat ik daar aardig wat heb gereisd. Dat geldt ook voor Terug naar Timboektoe. Ik was daar ook, maar naar Mali kun je nu ook niet meer. Jammer, want het is een fantastisch land. Ik heb een vriendin over gehouden aan die reis en samen zouden we nog graag een keer naar Mali gaan. We ontmoetten toen een mooie Toeareg die ons uitnodigde om in zijn tent thee te komen drinken. Dat was spannend, maar ontzettend leuk!
Ik vond het boek van Madeleine Albright ook bijzonder en interessant om te lezen. Verder lees ik elke week het blad Elsevier en dat geeft op een breed terrein veel informatie. Met het leesclubje moet ik maar afwachten wat er van de bibliotheek komt, maar over het algemeen komen mijn keuzes slecht door. Voor dit seizoen had ik opgegeven: Grand Hotel Europa, De Japanse minnaar, Want de avond, Het pad van de gele strepen en de Nachttrein naar Lissabon. We zijn trouwens wel met z’n zevenen, dus er valt heel wat te kiezen.
Natuurlijk kreeg ik die foto's niet uit mijn computer en dat kost weer tijd, tijd... Maar het houdt je van de straat.
Ik ben benieuwd hoe het met je studie gaat. En jouw vriend Martijn, heeft hij een baan gevonden of studeert ook nog verder? Je vroeg ook wat mij verder nog bezighoudt. Dat is onder andere Genero met diverse werkgroepjes. Ik ben daarnaast nog voorzitter van een stichting van een muziekgebouw en door de coronasituatie vraagt dat extra tijd. Het volgende houdt mij ook al een tijdje bezig. Abraham Kuyper, misschien wel eens van gehoord, was in Maassluis geboren en werd vanwege zijn bijzondere genomineerd voor de verkiezing van de Grootste Nederlander. Samen met wat andere mensen ben ik in 2005 druk bezig geweest met het oprichten van een standbeeld ter nagedachtenis van hem. Acht november is zijn honderdste sterfdag en daarom heb ik de oud-bestuursleden weer opgetrommeld. De Vrije Universiteit, die hij trouwens heeft opgericht, maakt er een Abraham Kuyper jaar van met een heel comité en op 9 november is hier in de Groote Kerk een herdenkingsbijeenkomst. Vooralsnog maar met dertig personen. Jammer, want bij de onthulling van het standbeeld door president Balkenende (in diezelfde kerk) was het veel drukker! Ik kreeg van een prof die ons destijds bijstond de vraag of ik daar nog foto’s van had. Natuurlijk kreeg ik die foto's niet uit mijn computer en dat kostte ook weer tijd, tijd...Maar het houdt je van de straat.
Ik vond het ontzettend leuk om te horen wat hij doet, wil en hoe hij de toekomst ziet.
Bridgen kan even niet en het Vrouwennetwerk Huisvrouwen is ook beperkt. Afgelopen zaterdag hebben we wel hier gescrabbeld (in plaats van Wordfeud) met een hapje en een drankje. Ik ben ook nog met mijn achterneefje gaan eten voor zijn 22ste verjaardag en ik vond het ontzettend leuk. Ook om te horen wat hij doet, wil en hoe hij de toekomst ziet. Mijn broer en schoonzus waren in september ook 50 jaar getrouwd en ik kon ze gelukkig nog net meenemen voor de lunch. Ook weer geslaagd. Vanmorgen ben ik naar de sportschool geweest en vanmiddag heb ik gelopen met iemand uit mijn wandelclubje van het Vrouwennetwerk. We waren maar met z'n tweeën, maar we hadden goed de pas erin. Ik heb een programmaatje op mijn telefoon die liet zien dat we 2 uur en 37 minuten hadden gedaan over 12,86 km. We hebben 1006 calorieën (mooi meegenomen) en daarna moest ik volgens dat programma 0,50 liter vocht innemen. Na het glas water heb ik maar een lekker glas wijn genomen. Morgen ga ik weer naar de KNO-arts, want mijn oor is nog steeds niet over: ik blijf druppelen zonder succes, wel minder. En oja, dat schilderij. Daar heb ik inmiddels wat nieuws in laten zetten, de mogelijkheden waren ongekend. Volgende keer meer. Ben benieuwd naar jouw belevenissen!
Blijf gezond en geniet van de mogelijkheden die er zijn, Leny
Goedenavond Leny,
Ik schrijf je deze mail in een studiepauze. Deze week sluit ik mijn eerste blok van Social Inequalities af. De studie bevalt nog steeds erg goed! Ik leer veel van mijn Amerikaanse professor en ik ben blij met onze kleine studiegroep! Helaas geeft deze professor volgend blok maar een enkel college. Voor morgen heb ik een deadline voor een paper met het onderwerp 'de medicalisering van geboortes'. Om Amerika als voorbeeld te nemen: het bevallen wordt daar steeds meer omschreven als 'medisch risico' en steeds meer vrouwen ondergaan een keizersnede. Dat is best wel anders dan in Nederland! Mijn zus studeert nu verloskunde in Antwerpen, dus extra leuk om mij hier eens meer in te verdiepen. Volgende week heb ik een deadline voor een onderzoeksvoorstel over de Deense 'ghettowetten' met als doel een betere integratie van migranten. Super boeiend allebei! Maar helaas net wat te laat begonnen...
Ik hoop dat ik me daar minder opgesloten voel en weer meer kan gaan doen!
Fijn dat je dagen voorbijvliegen! Dat is meestal een goed teken. Ook goed om te horen dat je nog veel hebt kunnen ondernemen voordat de extra maatregelen in gingen. Ik herken dat overigens niet zo. Ik heb juist het idee dat de dagen lang zijn en dat ik minder onderneem dan voorheen. Mijn sociale activiteiten bestonden deze week uit een aantal hospiteeravonden in Utrecht. Heb je daar wel eens van gehoord, hospiteeravonden? Dat is best wel ongemakkelijk, op bezoek bij een groep meiden in de hoop dat zij je leuk genoeg vinden om mee samen te wonen. Maar goed, ik mag in een huis gaan wonen! Dat is wel een leuk vooruitzicht. Een huis met zeven meiden in een multiculturele wijk van Utrecht. Straks dus niet meer bij mijn ouders, maar een nieuwe start daar in Utrecht. Verschillende vriendinnetjes vanuit Maastricht (waar ik vorig jaar heb gewoond) wonen straks vlakbij. Ik hoop dat ik me daar minder opgesloten voel en weer meer kan gaan doen!
Leuk om wat opties te hebben voor leesboeken. Ik neem me graag voor om meer te gaan lezen, wellicht na mijn deadlines. Dank voor de tips! Mijn aanrader voor jou zou gebroken licht van Kim Edwards zijn. Mijn moeder raadde mij dat boek eens aan, in de zomer toen ik mij als puber verveelde op vakantie. Dit verhaal is zeker de moeite waard! Het gaat gelukkig weer goed met mijn zusje, en ook met de rest van de familie. Nu met de tweede golf hoor ik wel veel meer mensen om mij heen die corona (klachten) hebben. Herken jij dat ook?
Ik ben ook benieuwd hoe je verder kijkt naar de huidige ontwikkelingen. Ik heb hier thuis met mijn broertje (van 15) wel eens discussies waarom 'de overheid het hele land niet 'even voor twee weken op slot doet''.
Groeten en ik hoop weer van je te horen!
Judith
Comments