In deze nieuwe rubriek gaan jong en oud 'coronaproof' met elkaar in gesprek. Wat beleven jongeren en ouderen in deze tijd? Wat houdt hen bezig? Wat beangstigt hen? En wat geeft hen zin? Een eerlijke briefwisseling tussen jong en oud over het hoofd én hart.
Beste Elly,
Hopelijk verkeren u en uw naasten in goede gezondheid. Wat leuk om met u coronaproof in contact te komen!
Mijn naam is Michael, 23 jaar en momenteel in de afrondende fase van mijn master Zorgmanagement aan de Erasmus Universiteit. Daarnaast werk ik 32 uur per week als adviseur kwaliteit en veiligheid in het ziekenhuis. Door alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd, vind ik het mooi om met u mijn ervaringen te delen. En daarnaast ook met de ouderen in contact te komen. Ik kan mij best voorstellen dat deze periode een enorme impact op u en uw naasten heeft gehad. Ik heb tijdelijk gewerkt als secretaris op de COVID-19 afdeling in het Erasmus MC. Vooral de eerste periode was het erg druk. Voor nu kijk ik terug op een hele bijzondere periode, waarbij het goed voelt om van waarde te zijn geweest. Het geeft mij voldoening om een steentje bij te kunnen dragen aan het grote geheel. Hoe bent u de afgelopen periode doorgekomen?
Ik maak me zorgen om het menselijke gedrag
Momenteel zijn wij met zijn allen aan het wennen aan het nieuwe 'normaal'. Voor de één een grotere uitdaging dan voor de ander. Voor mij persoonlijk is dit een minder grote uitdaging. Doordat ik alles van dichtbij heb meegemaakt, realiseer ik mij waar de maatregelen en adviezen voor nodig zijn. Hoe beleeft u dit momenteel? Is het voor u zwaar om dit te blijven volhouden?
Ook maak ik mij zorgen om het menselijke gedrag in de tijden van versoepeling. Het zit erg in de mens om er het beste van te maken. De mens heeft ruimte en plezier nodig en vooral de dingen te doen die wij normaliter zo gewend zijn. Zeker in de 'overgangsfase' waarin wij nu zitten, ligt het steeds meer voor de hand dat de adviezen geleidelijk aan minder goed opgevolgd worden. Maar is dit eigenlijk wel te voorkomen? En op welke manier dan? Ik ben erg benieuwd hoe u dit beleefd en wat u hiervan ziet in het dagelijks leven.
Ik kijk uit naar uw reactie!
Met vriendelijke groet, Michael
Beste Michael,
Bedankt voor jouw mail.
Deze oudere dame is 82 jaar en heeft plezier in het leven en probeert nog wat nuttigs te doen, vandaar haar ‘werkzaamheden’ bij GENERO.
Mijn echtgenoot en ik zijn nog steeds Covid gezond, maar hebben als ouderen wel wat vervelende ’kwalen’. Bij mijn echtgenoot is donderdag j.l. een blaasontsteking vastgesteld, (hoort een beetje bij oudere mannen), maar met een antibioticum is hij wel weer op de been en onder controle van de huisarts zal dit ook wel weer over gaan.
Zelf heb ik vanaf de geboorte van mijn tweede kind een vorm van astma, die nu een beetje aan het wijzigen is, heel vervelend die benauwdheid, maar het zij zo. Ik kan me dus heel goed verplaatsen in corona patiënten die benauwd zijn. Het is echt afschuwelijk!
Het lijkt mij ook heel leuk om met een veel jonger iemand van gedachten te wisselen over deze crisis, maar ook over andere zaken. Ik heb gewerkt met veel jongere collega’s en heb eigenlijk altijd in mijn loopbaan tot veel plezier studenten als hospitanten/stagiairs gehad. Over werk, opleidingen enz. komen we later wel te praten.
Het is de moeite waard onze gevoelens te delen, daar kunnen we beiden iets van leren
Helaas moet ik je teleurstellen, afgelopen periode heeft op mij niet zoveel impact gehad. Alleen het in een hurry boodschappen doen is ronduit vervelend, op het balkon zitten en niet op een terrasje (al doen we dat niet elke dag) en het fysieke contact heb ik gemist. Het even gaan winkelen deed ik toch al niet zoveel meer dus mis het matig. Voor mij zijn er wel andere zaken die impact hebben gehad op mijn leven, maar die hebben niets met deze crisis te maken.
Je gaat je nu vast afvragen hoe dit komt. Zelf denk ik dat de tijd waarin ik ben geboren en opgegroeid een grote rol speelt. Misschien kunnen wij dit samen eens uitdiepen. Ik kan me goed verplaatsen in hetgeen jij schrijft over jou bevindingen van de laatste maanden, die best heftig waren voor iemand van 23 jaar. Het is de moeite waard om jouw en mijn gevoelens te delen, want daar kunnen we beiden iets van leren.
Ja, dat nieuwe normaal? Denk je dat onze manier van leven over twee jaar er uit ziet als men nu voorstaat? Het menselijk gedrag is zeker de bepalende factor en het aangeleerde gedrag is heel moeilijk te wijzigen in iets anders, leerde ik uit de psychologie.
Tot slot, zou ik graag willen dat we elkaar tutoyeren, ik weet uit ervaring dat het moeilijk is, had er vroeger ook problemen mee, maar het is prettiger en gelijkwaardiger.
Hoe gaan we om met de frequentie van mailen?
Ik lees je graag weer.
Een hartelijke groet,
Elly