Thuiswonende migrantenouderen met vergeetachtigheid of dementie zijn meestal niet goed in beeld bij zorg- en welzijnsorganisaties. Hoe komen zij beter en eerder in beeld? En welke wensen en behoeften hebben deze ouderen en hun familie? De afgelopen twee jaar heeft een project in de Rotterdamse wijken Feijenoord en Delfshaven plaatsgevonden dat gericht was op het beter bereiken en ondersteunen van deze doelgroep.
Het project, een samenwerking tussen professionals van verschillende zorg- en welzijnsorganisaties (SOL, Laurens, MOB en SPIOR), Kenniscentrum Zorg innovatie van Hogeschool Rotterdam, Alzheimer Nederland (afdeling Rotterdam), gemeente Rotterdam en Movisie werd op 23 september jl. afgesloten met een slotconferentie in het Sparta Stadion Het Kasteel.
Aanwezig namens het Ouderen- en Mantelzorgforum van Genero was Mohamed El Wakidi. Wat hem zoal opviel is dat veel huisartsen het een groot probleem vinden om de juiste diagnose te stellen, zelfs al spreek je als (Turkse) huisarts de taal. Veel mantelzorgers kunnen vaak niet goed beschrijven wat er aan de hand is, specifieke aspecten van de diagnose noemen ze niet en de ziekte heeft bij veel mantelzorgers geen ‘erkenning’. Mohamed beaamt het ook. Bij de meesten wordt het meer als een ‘gekte’ gezien, een straf van God, ze kunnen het niet verklaren. Ook het bereiken is lastig; vanwege de cul
tuurkloof moeten kinderen worden ingeschakeld. Kortom: er ligt nog een wereld van taboe en schaamte; hulpverleners zien overbelaste familieleden door het ontbreken van een vangnet.
In die zin onderstreepte het congres de al eerder opgedane bevindingen, zo geeft Mohamed aan. Er is onbekendheid onder een groot deel van de migranten en hun mantelzorgers. Misschien moet je daar dan ook beginnen concludeert hij; kijken hoe je met een goede communicatie-aanpak mensen kunt bereiken en duidelijk maken dat vergeetachtigheid en dementie vaker voorkomen als je ouder wordt. Denk aan Alzheimercafé’s of een Alzheimer-theehuis, waar mantelzorgers elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen delen.
Wat voorop staat is dat vroegtijdige signalering van belang is omdat veel m
igrantenouderen te laat of geen dementiezorg ontvangen. Door samenwerking van zorgprofessionals en het inschakelen van sleutelfiguren en andere netwerken is er meer kans op tijdige zorg.
Overbelasting van mantelzorgers en familieleden kan worden voorkomen door de zorg niet te lang zelf te willen doen, maar te delen met anderen uit het netwerk en met professionals.
Mohamed kijkt uit naar het eindverslag van de bij de Hogeschool Rotterdam werkzame projectleider dr. Marina Jonkers en is met name benieuwd hoe de resultaten van het project opvolging zullen krijgen. Het vierluik ‘Migranten en dementie’ dat Marna in 2018 publiceerde -een artikelenreeks speciaal bedoeld voor Hbo-studenten van zorg- en welzijnsopleidingen- belooft in ieder geval al veel goeds. Een vertegenwoordiger van het Ouderen- en Mantelzorgforum heeft hierbij destijds meegelezen.